Stilte is een kostbaar geschenk dat we aan onszelf geven. In die ruimte tussen onze woorden vinden we niet alleen onszelf terug, maar kunnen we ook ons eigen hart, ziel en intuïtie horen spreken.

Weet je wie ik echt waardeer? Van die mensen die zich niet ongemakkelijk voelen bij stilte. Die mensen met wie je aan tafel kunt zitten en heerlijk kunt eten en je niet ongemakkelijk voelen als geen van jullie iets te zeggen heeft. Ik hou van mensen die met elkaar kunnen communiceren, niet alleen met woorden maar ook met stilte.

Het was februari 2022 op een koude avond en er viel sneeuw uit de hemel. Ik was in Antwerpen, de stad waar ik lange tijd heb gewoond en veel mensen heb leren kennen. Een fantastische stad! Ik ging die avond uit eten. Een van de vrienden kende een restaurant in Antwerpen-Noord. Nu niet de beste buurt van de stad dus ik was enigszins verbaast dat we uitgerekend daar gingen eten. 

Omdat parkeren daar een kriem is hadden ze een eigen “parkeergarage”. Zeg maar een Belgische parkeergarage. Ik was met HQ op pad dus het is al wat lastiger om in een parkeergarage te komen, maar het paste net. Op de grond en aan het plafond zaten allerlei niet gemarkeerde uitsteeksels dus het was goed opletten en een paar keer heen en weer steken om het geheel enigszins ongeschonden recht te zetten. Er uit komen is voor later.

Ik was met twee vrienden, maar ook met die andere persoon die we nog maar pas kenden. En terwijl we daar waren, merkte ik dat deze persoon niet kon ophouden met praten. Ik bedoel, ze kon het gewoon niet.

Ze ging maar door en door en door en ik dacht eerlijk gezegd dat mijn hoofd zou ontploffen door al het lawaai dat ze maakte. Ik kon gewoon niet geloven dat een mens werkelijk zo veel kon praten en zo weinig kon ademen. 

Ik was verbaasd en geïrriteerd tegelijk. Ze praatte zo veel en zo luid, maar haar woorden leken zo leeg van betekenis. Ze zei niet echt iets. 

“What you do speaks so loudly that I cannot hear what you say.” ~ Ralph Waldo Emerson

Wel dat is precies hoe ik me voelde. Ik kon haar wel horen spreken, maar ik kon werkelijk geen woord verstaan van wat ze zei. Niet omdat ze een vreemde taal sprak, maar omdat ze niet echt iets zei.

Dat doen wij ook. Heel vaak praten en praten we maar zonder werkelijk iets te zeggen. Misschien is het omdat we willen voelen dat we gehoord worden en dat mensen onze aanwezigheid en bestaan erkennen.

Maar is dat echt de manier om te werk te gaan? 

Zou het niet verstandiger zijn om minder te praten en meer te zeggen en ons tegelijk onder te dompelen in die momenten van stilte waar ware wijsheid huist? Stil en in vrede met alles wat we zijn en alles wat er is?

“Wise men speak because they have something to say; Fools because they have to say something.” ~ Plato

Het lijkt me dat we heel vaak praten alleen maar om niet te hoeven zwijgen, denkend dat zwijgen iets is om je voor te schamen, iets om te vermijden.

Maar dat is het niet.

Er is niets mis met zwijgen. Ik weet niet hoe we op het idee gekomen zijn dat zwijgen onhandig is en dat het koste wat kost vermeden moet worden. 

Ik heb meer geleerd van stil zijn en van het omarmen van stilte dan van denken en van praten. Stilte is mijn grootste leraar, ze fluistert dingen in mijn oor en helpt me dingen te weten te komen die ik nergens anders uit zal kunnen ontdekken. 

“Stilte is de slaap die wijsheid voedt.” ~ Francis Bacon

Ik geloof eerlijk dat de reden waarom zo velen van ons zoveel stress hebben, is dat we nog niet geleerd hebben hoe we onze geest tot rust kunnen brengen en stilte kunnen omarmen. We hebben nog niet geleerd de waarde en de wijsheid te waarderen en te zien die voortkomt uit stil zijn.

Wie zegt dat je moet denken en dat je de hele tijd moet praten? Wie zegt dat het niet goed is om momenten te hebben waarop je gewoon niets te zeggen hebt? 

Wie zegt dat je non-stop moet praten, ook als je niets waardevols te zeggen hebt?

Vandaag is het een vrije dag en ben deze ochtend al vroeg begonnen een wandeling van 2 uur. Het is rustig op straat, door de bossen, door weilanden en twee x met een bootje jezelf naar de overkant van het water trekken. Even zitten op een bankje genieten van de omgeving en de stilte.

Om je de aan beetje te breken als jij op 1 van mijn locaties aan het werken bent heb ik bij steeds meer locaties een wandelroute van een half uur gevoegd. Gewoon even lopen in stilte. De stress achter laten op kantoor en proberen je hoofd leeg te maken.

Als jij tussendoor ook een stilte wandeling wil maken reserveer dan een flexwerk kantoor, spreekruimte, coachruimte of behandelruimte via https://www.addbusinesspoint.nl/overzicht-locaties/flexruimtes-reserveren/

Een half uur om je hoofd helemaal leeg te maken is te kort dat weet ik ook. Om echt in de stilte te komen had ik enkele dagen nodig. Het is altijd een vast patroon. De drukte van alledag aan je hoofd, daarna de plannen fase en daarna komt de stilte.

Maak er een mooie 2e pinksterdag van.

Florentijn van den Bos – ADD::Flex4you

Chief Flexwork Officer 😉